هفتاد سال پيش ، کودکی در يوش – مازندران – ديده به‌جهان گشود که مقدّر بود بعدها نيمای ِ نيماور ( = نام‌آور ) گردد . نيما در طیّ ِ زندگانی ِ ادبی ِ خود ، در داستان‌نويسی ، نمايشنامه‌نويسی ، نگارش ِ مباحث ِ ادبی ، به‌آزمايش پرداخته است ؛ ولی آنچه که او را نامبردار ساخته ، جنبه‌ی ِ شاعری ِ اوست .
در شعر نيز ، وی مراحل ِ مختلف را طی‌کرده : سرودن ِ اشعاری که شکل و قالب و مضمون ِ آن‌ها به سبک ِ قدماست ؛ سرودن ِ اشعاری که شکل و قالب ِ آن‌ها به سبک ِ پيشينيان است ، ولی مضمون ِ آن‌ها نو و بکر می‌باشد ؛ و سرودن ِ اشعار به سبک ِ نو . از اين سه نوع ، آنچه که شخصيّت ِ نيما را نشان می‌دهد ، دسته‌ی ِ اخير است .
پس از درگذشت ِ نيما – بنا به وصيّت ِ وی – کار ِ تدوين و چاپ ِ آثار ِ فراوان و گران‌قدرش ، با ياری ِ همسر و فرزند و چند تن از ياران ِ صميم ِ آن مرحوم ، با مراقبت ِ نگارنده آغاز شد ، و نخستين شماره ، به عنوان ِ « افسانه و رباعيّات » از طرف ِ سازمان ِ چاپ ِ کيهان ، طبع و منتشر گرديد . و اينک دوّمين شماره به عنوان ِ « ماخ‌اولا » ، به همّت و علاقه‌ی ِ بی‌شائبه‌ی ِ آقای ِ سيروس طاهباز و همراهی ِ آقای ِ شراگيم – فرزند ِ برومند ِ نيما – از طرف ِ « انتشارات ِ شمس » منتشر می‌گردد . اميد است که هرچه‌زودتر ، در انتشار ِ آثار ِ ديگر ِ نيما توفيق يابيم .
بهمن‌ماه ِ 1344
محمّد معين
محمّد معين
&
نيما يوشيج . ماخ‌اولا . انتشارات ِ دنيا . چاپ ِ پنجم ، 1363 . ( صص 4 – 3 )
( مشخّصات ِ دقيق‌تر ِ منابع )
No comments:
Post a Comment